səkmək

f. Bir və ya hər iki ayaq üstündə sıçrayaraq yerimək, sıçramaq, hoppanmaq. Kəhər at səkərək qonşu evin həyətində göründü və bir göz qırpımında . . Cəmilin qarşısında dayandı. M. Hüs.. Çayın o tayındakı düzəngahda kəhər ürkə səkməyə başladı. Ə. Vəl.. // Bu qaydada uçmaq, yaxud yerimək. Uçuşur durnalar, səkir teyhular; Namərd adam qalibliyin arzular. Qur.. Qayalarda kəklik səkir; Bulud qalxır, yağış tökür. Aşıq Şəmşir. // Məc. mənada. <Püstəbanu bəyim:> Zalım oğlunun gərdəni bir qarışdır. Yerişinə bax!. . Səkir. . . N. V.. Səkdi gəlin, süzdü gəlin, bir də məclisin ortasında duruxub, əlləri ilə üzünü qapadı, gəlin hönkürürdü. Ç..

◊ Quş da səkə bilməz (səkməsin) – cürət edib yanından ötə bilməz. – Bir quş da səkməsin onun yanından! – Baş üstə yatmaram gecəni bir an. S. V.. <Ataş Mirzə Cəmilə:> Nə qədər ki Ataş sağdır, Qönçənin həndəvərinə quş da səkə bilməz. Ə. Vəl.. Quş səkməz (səkməyən) yer – qorxulu, uçurum, insan ayağı dəyməyən yer haqqında. <Sübhanverdizadənin> yolu dibsiz dərələrin yaxası ilə bitişən dağların sıldırım döşü, quş səkməyən yeri ilə gedir. S. R.. <Qəhrəman:> On il bundan əvvəl quşlar belə qorxusundan səkə bilmədiyi meşələr indi necə azaddır. Ə. Vəl..